یا علی لعل عقیقی جز تو نیست        هیج درویش حقیقی جز تو نیست

لنگ لنگان طریقت را ببین                   مردم دور از حقیقت را ببین

مست مینای ولایت نیستند                 سر خوش از شهد هدایت نیستند

خیل درویشان دکان اراستند               کام خود را تحت نامت ساختند

یوسف ما را به چاه انداختند

کیستند اینان رفیق نیمه راه              وقت جانبازی به کنج خانه ها

دل به کشکول و تبرزین بسته اند       بهر عدالت تیغ زرین بسته اند

یا علی(ع) بار دگر اعجاز کن              مشتهای کوفیان را باز کن

تشنگی در ساعرم لبریز شد            زخم تنهایی فساد انگیز شد

اتشی انداخت در جان وتنم              کین چنین بر اب و اتش می زنم

تاول ماسور را مرهم کجاست           مرهم زخم بنی اذم کجاست

 مرهم ما جز تولای تو نیست            یوسفی اما زلیخای تو کیست